Terugblik op het Duyschot concert van 24 februari 2018 – Lisa Franken piano en cello

Het is een koude, maar zonnige zaterdagmiddag. De februarizon laat de glas-in-lood ramen van de Dorpskerk fonkelen en het publiek komt met rode wangen van de kou binnen. Maar daar is het lekker warm, dus de jas kan uit en dan kunnen we genieten van een uur muziek. En wat voor muziek! Lisa Franken is een begenadigd musicus die allerlei klanken aan haar instrumenten kan ontlokken. Ze komt uit een muzikale familie en is cum laude afgestudeerd aan maar liefs drie conservatoria: Maastricht, Keulen en Brussel. Het concert wordt geopend met de vijfde cellosuite van Bach, “de grote Johann Sebastiaan”, zoals ze hem aankondigt. Ze heeft al verteld dat deze zes cellosuites tot haar favoriete muziek horen. Daarna Beethovens ‘Mondscheinsonate’. Lisa vertelt het publiek dat Beethoven deze sonate schreef toen hij net had gehoord dat hij doof zou worden. Na de stemmige akkoorden van het eerste deel komt zijn wanhoop tot ons in ongelofelijk snelle passages die Lisa’s geweldige techniek goed laten uitkomen. Onze tijdreis gaat verder met de Romantiek: de bekende Impromptu nr 3 van Schubert: een heel mooi, lyrisch stuk. Daarna voor velen (en zeker ook voor mij) een onbekend stuk van een onbekende componist: een sonate voor cello van de Belgische componist Eugene Ysaye. Verrassend mooi! Dan gaat Lisa weer achter de piano zitten voor een werk van Maurice Ravel ‘Jeux d’eau’(Waterspelletjes). Een sprankelend stuk, waarbij de mooie klanken van de piano goed uitkomen. We horen het water spetteren en kabbelen. En dan tot slot een andere grote liefde van Lisa (naast Bach): Astor Piazolla, de man die de Argentijnse tango wist op te tillen van dansmuziek naar de klassiek-moderne muziek. En ongelofelijk, wat vliegen Lisa’s vingers hier weer over de toetsen. Wat een vuur, wat een ritme, wat een virtuositeit! Dank je wel, Lisa Franken, voor een prachtig concert.

Labels: