Camerata Delft

Camerata Delft staat voor persoonlijke, fantasievolle uitvoeringen van voornamelijk 17e en 18e eeuwse kamermuziek op bijzondere locaties. Oorspronkelijke barokmuziek met een ‘nieuw geluid’: variatie in bezetting en instrumentarium, eigen arrangementen, hecht en levendig samenspel, kennis en ervaring, sprankelende concerten en inspirerende optredens. De musici spelen afwisselend op barok- en ‘moderne’ instrumenten. Camerata Delft is regelmatig te horen op andere plaatsen binnen en buiten de regio.  Het ensemble was onder andere te gast bij De Tiende van Tijl en het radioprogramma Opium op 4.

Händels route

De Duitse componist Georg Friedrich Händel (1685-1759), die zich later tot Engelsman liet naturaliseren als George Frideric Handel, maakte een interessante muzikale ontwikkeling door. Beïnvloed door componisten als Alessandro Scarlatti en Arcangelo Corelli en bevriend met Christoph Willibald Gluck, bracht Händel de Italiaanse opera naar Engeland. Als beschermeling van het Engelse vorstenhuis en oprichter van de Royal Academy of Music genoot hij veel aanzien in het aristocratische Engeland, maar ook ver daarbuiten. Hoewel Händel vaak wordt vergeleken met zijn beroemde tijdgenoot Johann Sebastian Bach, zijn hun muzikale roots en routes totaal verschillend.  In dit programma wordt Händels muziek in context geplaatst en gecombineerd met werken van voorgangers en tijdgenoten. Daarbij maakt Camerata Delft gretig gebruik van het Duyschot orgel, óók een tijdgenoot immers, waarvan de klank prachtig mengt met het fluwelen fluitgeluid van Imre Rolleman en de zilveren sopraanstem van Heleen Meijer. Lees verder

Zaterdag 25 november om 5 uur ’s middags klaterde een warm en welgemeend applaus op in de Dorpskerk van Hendrik-Ido-Ambacht. De dank van het publiek voor een prachtig concert van Martine Sikkenk en Nelleke ter Berg – samen het duo Amuse-oreille. Zij hadden maar liefst zes instrumenten meegenomen: een mandoline, een kleine barokmandoline, een moderne gitaar, een replica van een door Johann Georg Staufer gebouwde barokgitaar, een gitaar met een verhoogde toon en een theorbe. Nelleke vertelde ons het een en ander over dit laatste, onbekende instrument. De theorbe is een snaarinstrument uit de familie van de luit. Dit muziekinstrument is aan het einde van de 16e eeuw ontstaan in Noord-Italie. De stevige lange hals maakt een paar extra lange snaren mogelijk die zorgen voor de lage tonen die op een normale luit niet gespeeld kunnen worden. Lees verder

Amuse-Oreille

Voor de trouwe bezoekers van de Duyschot-concerten is Amuse-Oreille bekend. Al eerder trad dit duo met veel succes bij ons op. Klassieke muziek, fijnzinnig tokkelspel, emotie en expressie: het duo Amuse-Oreille in een notendop. De mandoline, barokmandoline, gitaar en theorbe zijn verrassend rijk aan klankmogelijkheden, die Martine Sikkenk en Nelleke ter Berg dan ook graag laten horen! In hun gevarieerde programma’s komen alle klassieke muziekstijlen aan bod. Eigen bewerkingen worden afgewisseld met originele composities en muziek van hedendaagse componisten, die zich door Amuse-Oreille lieten inspireren. Mis dit prachtige concert niet! Lees verder

Het Ebonit Saxofoonkwartet is een jong en sprankelend ensemble, bestaande uit Simone Müller (Duitsland), Dineke Nauta (Nederland), Johannes Pfeuffer (Duitsland) en Paulina Marta Kulesza (Polen). Deze jonge musici hebben samen een breed en verrassend repertoire opgebouwd, dat zeker niet alledaags is voor de saxofoon. Verwacht u dus geen jazzconcert, maar een mix van oude en moderne klassieke muziek. De saxofoon blijkt zich ook voor oude muziek heel goed te lenen. Door dit bijzondere repertoire en de fraaie uitvoering raakte het Ebonit Saxofoonkwartet snel bekend en traden zij al op in een aantal prominente concertzalen in Nederland, waaronder het Concertgebouw en het Muziekgebouw aan `t IJ in Amsterdam. Hun debuut CD “The Last Words of Christ” met muziek van Haydn, Webern, Sibelius en Sjostakovitsj verscheen in februari 2016 en werd genomineerd voor een Edison Klassiek 2016 in de categorie “Het Debuut”. Mis deze primeur niet! Lees verder

Zaterdagmiddag 7 oktober 2017…buiten is het nu echt herfst, met stormvlagen en flinke regenbuien. Maar wij zitten warm binnen, om te luisteren naar de sopraan Francine van der Heijden met begeleiding door Bart van Oort op fortepiano. Samen brengen zij een aantal liederen van Schubert ten gehore, op teksten van Goethe. Het publiek bestaat niet alleen uit volwassenen; er zijn ook veel kinderen aanwezig. De week ervoor was ik in Wenen en daar bezocht ik het geboortehuis van Franz Schubert in de Nuβdorferstrasse. Schubert woonde daar met zijn ouders en zijn 11 broertjes en zusjes in één kamer. (Na Franz werden er nog 7 kinderen geboren…..) Ik stond in die kamer en probeerde me voor te stellen hoe dat geweest moet zijn; te weinig ruimte, te veel lawaai, de kou, de armoede. En dat terwijl Schuberts vader onderwijzer was, toch een heel ordentelijk beroep. Schubert heeft zijn hele leven geleden onder een schrijnende armoede, onvoldoende eten en gebrek aan warme kleding. In het museum ligt een briefje, waarin de 31-jarige Schubert aan een vriend vertelt dat hij ziek is, het bed niet uit kan, geen eten of drinken verdraagt en zich verveelt. Hij heeft net “De laatste der Mohikanen” uit, zo schrijft hij. Heeft de vriend misschien een ander boek te leen? Al snel bleek dat Schubert tyfus had, waaraan hij op 19 november 1828 overleed. Lees verder

Lees verder